و رفت تا لب هیچ و پشت حوصله ی نورها دراز کشید

                                         و هیچ فکر نکرد که ما میان پریشانی تلفظ درها

                                                           برای خوردن یک سیب چقدر تنها ماندیم

                                                                                                     سهراب سپهری